Latarnia Morska w Helu to ośmiokątna wieża z czerwono-brunatnej licowanej cegły. Charakterystycznie zwęża się ku górze, jest zakończona galerią pod stożkowym dachem, na którym znajduje się jedna z helskich anten radiowych. Latarnia mierzy 41,5 m wysokości, a jej światło wraz z tarasem widokowym umieszczone są na wysokości 39 m. Jest widoczna nawet z odległości 18 Mm (ok. 36 km). Źródłem światła jest 1 kW żarówka, która w przypadku przepalenia się wykonuje automatycznie obrót o 45 st., a w jej miejsce ustawia się żarówka zastępcza.

19 września 1939 roku, podczas obrony Helu polscy saperzy wysadzili latarnie w powietrze, aby utrudnić namierzenie ciężkiej artylerii niemieckiej, która ostrzeliwała Hel. Zarys jej fundamentów jest do dziś widoczny jako owalny skwerek, kilkanaście metrów przed wejściem do obecnej latarni.

1942 r. została wybudowana obecna do dziś latarnia według planów niemieckich przez miejscowych Kaszubów. Po wojnie przez wiele lat była zamknięta dla publiczności jako "obiekt strategiczny". Dla turystów otworzono ją dopiero od 1 sierpnia 1994 roku.

W 1999 roku dzięki staraniom stowarzyszenia "Przyjaciele Helu" wmurowano w ścianę latarni tablicę, która upamiętnia wizytę Marszałka Józefa Piłsudzkiego w dniu 1 lipca 1928 roku.

W 2001 roku helska latarnia doczekała się kapitalnego remontu m.in. dlatego, ponieważ pękały jej mury.

Obok latarni znajduje się niewielka tablica, umieszczona na postumencie z kamieni, upamiętniająca śmierć latarnika Maya, który zginął w grudniu 1910 roku w wypadku podczas oddawania strzału z armaty, używanej jako sygnał mgłowy.

Przy dobrej pogodzie ze szczytu latarni można dostrzec porty i wzgórza Trójmiasta, nieczynną stalową latarnię morską na Górze Szwedów, większość półwyspu i część miasta Hel.